Bardzo ładny film. Ewa Skibińska jak zwykle mistrzowsko, taka nasza polska Sandra Bullock.
W końcu produkcja w której narracja nie musi być oparta o pozycję masochistycznego cierpiętnictwa i narzekactwa na złe społeczeństwo. Panowie postawili się!

Beznadziejność w pigułce... pewnie nie jednemu znana z codziennej codzienności...

Przepiękny film!

Film dosyć ładny i ciekawy. Pokazuje patologię osobowości... bezwzględna zasadniczość, upór, 100% top, ignorancja...

Piękny film! I biedna postać zakochana w narcyzie... :(

Piękny obraz patologii społecznej!

Idea ciekawa, ale film psychologicznie mało diagnostyczny. Przypomina to bardziej takie psychologiczne science - fiction niż prawdziwą psychopatologię. Tak jak film Interstellar nie ma nic wspólnego z realną fizyką. Czyste S-F.

Bardzo ładny i życiowy film.

Najpiękniejszy film!

Przepiękny film...! Jeden z piękniejszych filmów jakie widziałem kiedykolwiek! Mega głęboki i trudny! Ten film to czysta rozkosz dla psychoanalityka, a więc kogoś znającego prawidła nieświadomego umysłu.

Wspaniały film. Po raz kolejny widzimy jaką patologią jest religia - coś, co jest w stanie zniszczyć człowieka, jego życie i szczęście. Na szczęście w tym przypadku się to nie udało!

Przepiękny film! Dramatyczny dramat psychologiczne. Ogromna głębia - szczególnie wyrażona grą światła, cieni, a przede wszystkim milczeniem i brzemienną ciszą. Każdemu polecam, a szczególnie nieodseparowanym gejom - którzy wśród rodziny wciąż udają hetero mimo warunków polskich nieporównywalnych z tymi w jakich przyszło żyć bohaterowi filmu. Po drugie, polecam ten film wszelkim rodzicom. Do czego lęk rodzica może doprowadzić - do nieodseparowania się od dziecka, a i też do tragedii w dalszej perspektywie. Film uważam za psychologiczne arcydzieło!

Niesamowita gra ciszą i milczeniem! Tak samo jak w terapii psychoanalitycznej milczenie analityka gra kluczową rolę dla powodzenia samej psychoanalizy.

Przepiękny film! Polecam!

Przepiękny film!

Przepiękny film! W filmie pokazano zjawisko tzw. śmierci społecznej..., która niestety wprost prowadzi do samobójczych działań...

Psychopatologia wielowymiarowa...

Psychopatologia homofobicznej psychopatii.

Znęcanie się w dzieciństwie, zastraszanie, negacja, szantaż emocjonalny, okrucieństwa, brak czułości, skrajny chłód emocjonalny... to wszystko to podstawy zaburzeń osobowości... szczególnie o typie psychopatycznym (antyspołecznym obecnie), narcystycznym i falliczno-narcystycznym.

Nowe oblicze patologii społecznej...

Uważam, że ten film powinien obejrzeć każdy gej, każda lesbijka, każdy bi... i nie tylko ci świadomi swojej orientacji i praw, ale przede wszystkim ci nieświadomi, ci z oporem przed samymi sobą.

Film Artykuł Osiemnasty w sposób niezwykle edukacyjny poszerza świadomość trudnej i straumatyzowanej sytuacji osób LGBT w Polsce, która wymaga zmiany, wyzdrowienia. 

Trochę mało treści, ale prawdopodobnie mamy tutaj do czynienia z psychopatologią sadystyczną...

Piękny filmy potwierdzający zasadę, że patologia tworzy i produkuje patologię, a jej główne korzenie są w domu... w rodzinie... w relacjach... patologicznych... :(

Przepiękny film! Mega mądry!

Filmik z potencjałem na film.... para na terapię pary... Tzn. stan umysłu pary i system projekcyjny w tej parze... wraz z ambiwalencjami emocjonalnymi pokazują, że byłoby co przepracowywać...

Trudna rzeczywistość... i piękny film!

Niestety...

Zastanawiam się, czy mógłby powstać taki dokument z polską kadrą... czy byłoby to możliwe... ?!

Wstrząsająca i wzruszająca do szpiku kości historia młodego chłopaka, która wydarzyła się naprawdę. Ponadto jest to przykład jak religia i naiwna wiara może zniszczyć człowieka. Każdy to powinien obejrzeć.

Przepiękny film. W fotografii i sztuce filmowej mówi się o tzw. ciasnych ujęciach. W tym filmie tego rodzaju kadrowanie dominuje, co jest bardzo wymowne, a szczególnie w intymnych momentach, gdzie nie wszystko jest dokładnie wypowiedziane słowami, a właśnie pokazane takimi ciasnymi ujęciami. W przepięknie subtelny sposób pokazano kryzys tożsamości...

Nigdy relacja sadomasochistyczna, czyli taka gdzie jeden jest tylko akt, a drugi tylko pas, nie będzie będzie zdrowa. I zawsze taka relacja ma krótką metę...

Dramat utraconego obiektu wczesnodziecięcego przywiązania... rozegrany w przepiękny, ale jakże dramatyczny sposób w dorosłym życiu... uciekający "chłopak" jak porzucający opiekun... niemożność skorzystania z autentycznej pomocy... zbliżanie się i unikanie... dramat wczesnodziecięcej relacji uwewnętrzniony i rozgrywany w każdej kolejnej relacji... w całym życiu...

Delikatny, czuły, piękny...

Piękne obie historie i ojciec z problemem osobowości... :(

Przepiękny film!

Przepiękne zjawiska psychologiczne w tym filmie można zaobserwować. Patologia osobowości z pogranicza matek. Trudności emocjonalne Eliasa i Miku. Narkolepsja ojca. Życie z takimi problemami nie jest łatwe, ale nie ma tego złego... Film bardzo dobry!

Nie wiadomo co jest faktycznie snem, a co rzeczywistością... pomysł ciekawy... scenariusz trochę słaby... Przede wszystkim film odzwierciedla patologię osobowości tzw. 100% akt - brak czułości, zrozumienia, zero empatii, samolubność, perwersyjny egoizm, znieczulenie emocjonalne - taki rodzaj psychopatii.

Potrzeba władzy, dominacji, kontroli... to wszystko ma wspólny korzeń w popędzie sadystycznym... Piękny film!

Film w pełni odzwierciedla życie większości społeczeństwa...

Piękny obraz psychopatii. Jednak nie mamy dostępu do jego umysłu. I ten film bardzo dobrze odzwierciedla rzeczywistość. Psychopata nie dopuszcza do siebie... podobnie jak narcyz. Są to tożsame zaburzenia osobowości. Psychopatia jest jedynie dalej posuniętym, "wściekłym" narcyzmem.

Lęk przed odpowiedzią na pytania, na te właściwe i kluczowe pytania to coś, co można spotkać prawie codziennie w gabinecie psychologa, a już tym bardziej psychoanalityka... Nawet nie zdajemy sobie sprawy jak ogromny jest ładunek potencjału rozwojowego - takiego indywidualnego rozwoju - w odpowiedziach na pytanie... W tych nagraniach było bardzo dużo pytań, odpowiedzi też..., ale myślę, że nie wszystkie odpowiedzi były wyczerpujące... może to kwestia podejścia i okoliczności w jakiś były stawiane...

Przepięknie i delikatnie pokazane jak czymś fałszywym jest religia. W Polsce ludzie uwikłani w katolicyzm także przeżywają takie dramaty. Nie każdemu udaje się wytrwać, nie każdemu udaje się uratować siebie z toksycznego wpływu religii, czasami dochodzi do samobójstw i również bardzo często człowiek utrwala się w autonegacji żyjąc do końca życia nie swoim życiem. Na szczęście coraz częściej ludzie odchodzą od religii i uwalniają się od jej destrukcji. Z nie jedną osobą - m.in.

Genialna, wspaniała, pełna nadziei trylogia! Każdy to dzieło powinien zobaczyć!

Taki trud trzeba przejść kiedy jest się wychowywanym w religijnym fałszu i podwójnych - wykluczających się - standardach religijnych.

Ciekawa gra... od bezbronnego chłopca w psychopatę... od psychopaty w bezbronnego... Grać psychopatię tak jak w tym filmie... niejako wymieniać się rolą jest po prostu genialne...

Niesamowity film! Genialny wręcz!

Aż szkoda jest pisać cokolwiek w krótkim i banalnym komentarzu. W filmie jest tak wiele elementów godnych podjęcia analizy w długim eseju.

Jestem w szoku. Nie spodziewałem się czegoś tak głębokiego, tak fascynującego, tak subtelnego i jednocześnie tak strasznie tajemniczego.

Film jest dziełem psychologicznym na miarę psychoanalizy Sigmunda Freuda, który wiele dzieł literatury i sztuki rozszyfrował stosując swoją technikę analizy procesów psychicznych - przede wszystkim tych nieświadomych.

Subtelna narracja. Dużo czasu na refleksję. Ktoś tutaj pisze, że nudny... Film ma swoją poezję i nawet przez chwilę nie jest ona nudna... a wspominana nuda komentatorów to zwyczajna projekcja własnego nudnego życia, w którym jest silna potrzeba sztucznych fajerwerków, dram i innych spektakularnych, nie zawsze zdrowych uniesień przed perwersyjnymi filmami porno.

Piękna, subtelna narracja...

Krótkometrażowe filmy zawsze są intensywne w rozwój akcji i to jest ich domeną. Bardzo ciekawe historie.

Piękny film! Główny bohater ma problem z mówieniem o swoich uczuciach, natomiast jego gesty, ruchy dłońmi, dotyk... sporo wyrażają....

Ludzie zwykle tak funkcjonują na co dzień... nie potrafią mówić o tym, co przeżywają. Ba! Nawet, często, nie mają wglądu w to. Czasami dopiero podczas głębokiej terapii (psychoanalitycznej lub psychodynamicznej) uczą się dotykać swoich uczuć, a pod wpływem wielotygodniowych sesji oswajają się z nimi...

Przepiękny film. I co prawda tutaj problem dotyczy kariery sportowej, to jednak na co dzień całe masy osób homoseksualnych żyją w głębokim zaprzeczeniu siebie poprzez tkwienie w zobowiązaniach wobec złudzeń, imaginacji, religijnej presji, pseudowartości , itd. Prawdziwa dojrzałość psychiczna polega przede wszystkim na życiu w zgodzie ze sobą samym.

Piękny film, piękne obrazy... delikatnie pokazane uczucie. Mało treści w dialogach, ale taka jest rzeczywistość relacji naszych - mało treści, dużo niezrozumienia, Ucieczka od uczyć, od prawdy, od wglądu w siebie i swój umysł to równie powszechne zjawisko... Dlatego tak wielu pacjentów, kiedy zaczyna przez całą sesję mówić o swoich uczuciach przeżywają olśnienie - jakby odkrywali nieznany ląd w sobie samych... Film polecam.

Można byłoby powiedzieć: takie jest życie... trudny charakter siostry, wykorzystanie sytuacji, tragedia rodzinna, ciężka choroba...

Nie aż taki zwykły pornol. Dużo napięcia, pasji, namiętności... czegoś czego zwykłym pornolom brakuje... ;)