Idealny film na święta... przesłodzony i wyidealizowany jak one, ale i tak oglądało mi się go przyjemnie ;-)

Kameralny, rewelacyjnie zagrany przez troje głównych aktorów film o eutanazji i samotności. Z tym portalem wiąże go postać sympatycznego młodego Rosjanina zarabiającego na utrzymanie rodziny jako męska prostytutka. Do końca wciąga i daje sporo do myślenia. Pozytywnie mnie zaskoczył, ma swój urok.

Ciekawy dokument, pokazujący bez upiększeń i tabu łączenie przez gejów chemii i seksu, bez nachalnej dydaktyki i prostych ocen. Łatwość autodestrukcyjnego zatracania się w seksie, zabijania w ten sposób samotności w weekendy w czasach netu, Grindra i nieumierania po zakażeniu HIV. Byle szybko, mocno, bardziej intensywnie...

Rzadko mi się zdarza, abym po obejrzeniu filmu oglądnął go w całości jeszcze raz, a tak właśnie było z tym filmem. Pięknie opowiedziane przeplatane historie czterech par chłopaków/ mężczyzn, w różnym wieku, na różnym etapie życia, bycia z kimś, czy pragnienia bycia z kimś… każda wciągająca, pełna prawdziwych emocji i seksualnego napięcia, zero przegięcia częstego w filmach LGBT. Rewelacyjny!!!

Kontrowersyjny, odważny, bezpruderyjny, przełamujący tabu jakoby religii należało się jakieś szczególne traktowanie. Najbardziej podobała mi się druga część Tryptyku, w której tytułowe gejątko alias JCh (inicjały nieprzypadkowe), zrodzony z otyłej bezpłodnej prostytutki Marii, poniżany i wykorzystywany przez wielu nieśmiały delikatny chłopak kończy swój ziemski żywot rozkrzyżowany na slingu. Film zawiera mocne sceny, choćby zwiastowanie na kurewskim rewirze czy odjechana ostatnia wieczerza. Nie da się tego opisać, trzeba samemu posmakować.

A dla mnie homofobiczna i brutalna Rosja to tylko tło dla odmiennych postaw życiowych Antona i Włada. Ten pierwszy jest idealistą, niezgadzającym się na homofobiczną rzeczywistość wokół niego, z uporem walczy o sprawiedliwość, prawdę. Dla tej walki gotów jest poświęcić swoje prywatne szczęście, udany związek z fajnym facetem, który dba i boi się o niego, nie umie odpuścić, ryzykuje własne życie. Ciekawe jak większość z nas by postąpiła? Osobiście pewnie bliższa jest mi postawa Włada, który bardziej rozumie rzeczywistość, w której przyszło mu żyć i umie się w niej dobrze odnaleźć.

Oglądnąłem ten miniserial po przeczytaniu trylogii Jonasa Gardella, ale bez uszczerbku dla książek można zrobić odwrotnie. W książkach jest znacznie więcej wątków, są one rewelacyjnie napisane i nawet bardziej przejmujące niż miniserial, który jest takim europejskim odpowiednikiem "Aniołów w Ameryce". Pomimo braku w nim tak wielkich gwiazd jak Al Pacino czy Meryl Streep, jest dobrze zagrany i bardziej realistyczny. Gorąco polecam wszystkim zarówno miniserial, jak i trylogię książkową o tych samych tytułach.

Nie spodziewałem się tak zabawnej komedii po tym filmie. Dla mnie to bowiem bardziej komedia niż horror, zwiastun w ogóle nie oddaje jej uroku, skupiając się na horrorze, który w mojej ocenie jest zdecydowanie słabszym ogniwem tego filmu. Jako komedia jest całkiem inna od amerykańskich czy europejskich i to o dziwo na jej korzyść. Film pełen kolorów, rewelacyjna gra aktorów (zwłaszcza tytułowego), przezabawnie pokazane stereotypy o gejach i do tego optymistyczne, mądre zakończenia. Gorąco polecam.

Nie jestem miłośnikiem kina niemieckiego, ale ten film naprawdę dobrze się ogląda. Realistycznie i w interesujący sposób przedstawia problemy życiowe transa Lucasa (fizycznie kobiety, która czuje się mężczyzną) i jego zauroczenie rozrywkowym gejem Fabiem, ucieleśnieniem męskości i po prostu niezłym ciachem. Lucas jest jeszcze przed fizyczną zmianą w mężczyznę, choć bierze leki oraz zachowuje i ubiera się jak chłopak, zresztą całkiem słodki. Polecam ten film zwłaszcza tym gejom, którzy narzekają jak to rzekomo mają przechlapane.

Bardzo mi się podobał ten film. Młodzieńcza miłość dwóch młodych Kubańczyków w warunkach takiej biedy, że aż piszczy, a młodzi chłopacy aby pomóc utrzymać rodzinę się prostytuują. Pal licho jak przyjdzie umilać czas męskiemu Hiszpanowi, ale dla forsy trzeba to robić też z mało sympatycznymi przegiętymi starymi ciotami.

Jest w tym filmie fajny klimat, zmysłowość, napięcie między dwoma facetami, którzy jednocześnie zachowują dystans i coś ich do siebie przyciąga. Jest w tym filmie sporo ciszy, która nie nudzi. Aktorzy męscy, fajnie owłosieni, mało gejowscy, w swoich wątpliwościach bardzo ludzcy.

Pięknie opowiedziana historia w egzotycznych krajobrazach Bahamów. Urzekła mnie delikatność, szczerość i odwaga głównego bohatera, samotnie przeciwstawiającego się zakłamaniu i złu tego świata, w tym gorliwej wyznawczyni Boga urojonego, której nie wystarcza życie w obłudzie ani zło wyrządzane własnemu dziecku.

Młodzieńcze ćpanie, hedonizm, autodestrukcja w naturalistycznym, momentami ocierającym się o porno sosie, niezrozumiałe wybory, ból życia z uzależnionym, totalnie nieodpowiedzialnym człowiekiem, rozpaczliwa próba stabilizacji. Podobała mi się jego chropowata niekomercyjność, wręcz młodzieńcza buntowniczość. Dobrze mi się go oglądało, poruszył mnie.

Po obejrzeniu filmu zdziwiły mnie komentarze do niego, w których został on negatywnie oceniony ze względu na zachowanie tytułowego bohatera i jego dwojga znajomych. Według mnie ten film nie propaguje ich niewątpliwie nagannego zachowania wobec 16-latka, wręcz przeciwnie – pokazuje jak destrukcyjny wpływ ma takie zachowanie na wszystkich i jak jest w stanie zniszczyć początkowo dobre relacje. Jak widać po wpisach, temat bardzo kontrowersyjny, film prowokujący, ale dobrze zrobiony i dający sporo do myślenia. Na pewno nie pornograficzny, miałki czy cukierkowaty jak wiele filmów o gejach.

Zdecydowanie najsłabszy z trzech seriali gejowskich, jakie widziałem. Pozostałe dwa Queer as Folk i Looking o wiele bardziej mnie wciągnęły fabułą i postaciami, których losy śledziłem z dużym zainteresowaniem. Tu główny bohater Mat to dla mnie największa pomyłka tego serialu, marny aktor o mało atrakcyjnej aparycji. Tylko dziesięciominutowe odcinki to kolejne nietrafione rozwiązanie. Pomimo tych wad da się oglądać, w końcu na bezrybiu i rak ryba.

Straszne do czego prowadzi ciemnota i zabobon, która otumania nawet rodziców, aby w imię Boga urojonego robili własnemu dziecku coś takiego. Wymuszona religijna indoktrynacja dzieci jest jedną z największych zbrodni. Dobrze, że są jednak ludzie gotowi walczyć o przewrócenie należnego miejsca nauce, rozumowi i humanizmowi, tak silnie zwalczanym przez różnej maści religijnych szarlatanów.

Luis ma niewątpliwy talent do pakowania się w kłopoty, zresztą jego beztroska i lekkomyślność porażają, nawet jak na tak młody wiek i zabawowy cel jego wizyty w Berlinie. Film całkiem udany, trzyma w napięciu, które stopniowo rośnie, wątek zauroczenia Wiktorem ciekawy, szkoda tylko, że poprzez wprowadzające zamieszanie zabiegi w końcówce filmu brak jednoznacznego wyjaśnienia rozpoczętych wątków, choć może to i lepiej, każdy może sobie sam je zakończyć.

Ten film dotyka jakieś prawdy o nas. Coś takiego jest, że często nie doceniamy tego co mamy i chcemy czegoś innego, czegoś nowego, czegoś więcej, a po niewczasie zaczynamy zdawać sobie sprawę, że źle wybraliśmy, ale nie da się cofnąć czasu. Paul jest super facetem, chciałbym mieć takiego, a wyboru Kurta nie bardzo rozumiem, Kevin nawet nie umywa się do Paula.

Zdecydowałem się oglądnąć w całości ten film, głównie dlatego, że znałem wcześniej jego fragment, który stanowi jeden z moich ulubionych teledysków Antony and the Johnsons, do utworu The Atrocities. Jest na YouTube. Teraz znam jego większy kontekst, choć szczerze zanim tego nie wiedziałem moje wyobrażenia były o wiele bardziej intrygujące, tajemnicze, a teraz jestem trochę rozczarowany. W filmie wprawdzie gejowskie zombi są mało straszne, a bardziej podniecające, ale jak dla mnie to chyba jednak za bardzo wyrafinowane.

Typowe czatowanie z kamerkami na początku, potem wizyta młodziaka na kolacji u dwóch 30-latków, po kolacji małe co nieco. Kameralny film, fatalnie kadrowany, bez napięcia i jakieś akcji, drętwe dialogi, choć pewnie taka jest właśnie niefilmowa codzienność. Tylko po co o tym kręcić film? Niewątpliwą jego zaletą to, że nie trwa długo. Temat ciekawy, ale autorom zabrakło pomysłu.

Na początku główny bohater mnie wnerwiał swoją biernością i brakiem jaj, jakby mu na niczym nie zależało, potem zaczął coraz bardziej odzyskiwać jaja, a na końcu wręcz mnie pozytywnie zaskoczył, najpierw w hotelu, potem przed sądem. W filmie dość jednostronnie pokazano wyższość Europy Zachodniej nad Wschodnią, choć mało mnie to raziło i oglądając go skupiłem się na ciekawie opowiedzianej, miejscami zaskakującej historii.

Film zawiera trafne obserwacje zachowań bywalców gejowskich plaż, bezpruderyjnie je pokazuje, ocierając się o soft porno. Samotny gej o chłopięcym wyglądzie zadłuża się najpierw wzrokowo, następnie cieleśnie i emocjonalnie w dobrze zbudowanym wąsaczu, który nastawiony jest przede wszystkim na szybki sex na łonie natury, bez – jak to się mówi – wchodzenia sobie w życie, a nawet spędzania razem nocy.