QUEEROWY BERLIN

Jest rok 1985, czyli jeszcze 4 lata do upadku muru berlińskiego. Felix z Zachodniego Berlina zakochuje się w Thomasie, który mieszka po wschodniej stronie muru. Przez pewien czas chłopcy utrzymują swoją relację dzięki temu, że Felix przyjeżdża na wschodnią stronę. Jednak godzina policyjna zmusza go za każdym razem do powrotu, zanim nastanie wieczór. Kiedy służby socjalistycznych Niemiec stają się podejrzliwe, Thomas postanawia, że ucieknie na Zachód.

Berlin Zachodni, rok 1980. Frank prowadzi podwójne życie. Za dnia znany jest jako Pan Ripploh, oddany nauczyciel w państwowej szkole. Lubi swoją pracę, uczniów i kolegów, ale nie robi nic więcej poza tym, co jest od niego wymagane. W nocy i w weekendy, znany jako Peggy, poszukuje anonimowego seksu, często w miejscach publicznych. Czasami sprawdza prace domowe uczniom czekając na kolejnych mężczyzn w toalecie, ale to jedyny moment kiedy jego dwa światy się spotykają.

Harry i Johannes poznają się w jednym z berlińskich klubów. Rankiem, 15 godzin przed powrotem Harry'ego do domu, okazuje się, że chłopak zapomniał wydrukować karty pokładowej. Jego towarzysz oferuje pomoc. To proste zadanie jest początkiem ich przepełnionej rozmowami wędrówki po mieście.

Tom jest zamkniętym w sobie chłopakiem, który mieszka ze swoją matką i siostrą. Kolekcjonuje maski, w których włamuje się do cudzych domów. Kiedy pewnej nocy trafia do mieszkania przystojnego nauczyciela historii, zaczyna mieć na jego punkcie obsesję.

Lars, pielęgniarz z Saarbrucken, przeprowadza się do Berlina ze swoim kochankiem Rolandem. Remontują mieszkanie, do którego chcą się razem wprowadzić i wydają się być szczęśliwą parą. Roland jednak nie wie o wszystkim: Lars potajemnie eksploruje nocne życie Berlina, eksperymentując ze śmiertelną trucizną.

W swoim nowym filmie kontrowersyjny, pionierski reżyser i legendarny działacz LGBT - Rosa von Praunheim (Chłopcy z Dworca Zoo) skupia się na prawdziwej sprawie karnej z udziałem niemieckiego seryjnego mordercy.

Ortwin Passon siedzi przy ladzie berlińskiego pubu ze swoim piwem, patrzy na siebie w lustrze i mówi do siebie – o przyszłości, którą ma za sobą. Jego życie toczy się miedzy pracą specjalisty zarządzania kryzysowego dla niemieckiego rządu, a braniu udziału w grupowych imprezach chemseksowych. Ortwin żyje z HIV, pochował swojego ostatniego chłopaka w 1995 roku i od jakiegoś czasu pracuje nad tematem barebackingu – stosunków bez zabezpieczenia między mężczyznami.