Airam – dziś już starszy mężczyzna – opowiada swoją historię. Jego słowa przerywają ciszę, w której przez lata pogrzebano całe pokolenie.

Jedno z zaginięć zmusza Airama do skonfrontowania się z bólem i stratą. Zaczyna rozumieć, że milczenie też ma swoją cenę.

Obozowy terror nasila się. Fantazje stają się coraz bardziej wyrafinowane – ale też coraz bardziej konieczne.

Airam zbliża się do współwięźniów, ale zderza się z granicami własnego strachu. Kto milczy – przetrwa. Kto mówi – ryzykuje wszystko.

Codzienność więźniów przeplata się z ich fantazjami. W baraku powstaje queerowy kabaret jako ucieczka od rzeczywistości.

Młody Airam zostaje aresztowany i trafia do obozu Tefía – brutalnego miejsca, w którym milczenie jest jedyną formą przetrwania.

W latach 60. XX wieku, na pustkowiu jednej z Wysp Kanaryjskich, reżim Franco prowadzi obóz reedukacyjny dla „dewiantów seksualnych”. To tam trafia młody Airam – gej oskarżony o niemoralność. Obóz Tefía to miejsce przemocy, upokorzeń i wymuszonego milczenia. Ale w ukryciu, między więźniami rodzi się coś więcej – wspólnota, wyobraźnia, opowieść.

Po latach Airam wraca do tych wspomnień. Próbuje nazwać to, co przez dekady nie miało prawa być wypowiedziane.