Gaël Morel: legenda kina queer, twórca Naszego skrawka nieba

Za moment na Outfilmie będzie można obejrzeć Nasz skrawek nieba w reżyserii Gaëla Morela. Film był wyświetlany na Outfest, Frameline i Chéries-Chéris. W dziesiąty okrągły jubileusz światowej premiery tego mrocznego romansu, przybliżamy sylwetkę legendarnego twórcy francuskiego kina queer.

Twórczość Morela wpisuje się w nurt new queer cinema, zapoczątkowany w latach 90. XX wieku. To niezależne kino LGBT+, nawiązujące do awangardowych tradycji kina, którego nieheteronormatywni twórcy wreszcie zaczęli domagać się głosu w mainstreamie. Nowe kino queerowe nie tylko poszerzyło widzialność osób LGBT+ jako bohaterów_ek, ale też utorowało dla nich szersze możliwości pracy w przemyśle filmowym - to ważny krok w kierunku emancypacji.
 

Gaël Morel na filmową ścieżkę wkroczył mając zaledwie osiemnaście lat. Dziś wymieniany jest obok znanych queerowych twórców, tj. Christophe Honoré, André Téchiné, Jacques Nolot czy Sébastien Lifshitz. Zaczynał jako aktor, w roli introwertycznego Françoisa Forestiera w wyświetlanych m.in. na festiwalu w Cannes Dzikich trzcinach André Téchiné’a. Być może dlatego obsada aktorska będzie mieć dla niego w późniejszej karierze reżyserskiej tak duże znaczenie. Do ulubieńców reżysera należą poznani na planie Dzikich trzcin Élodie Bouchez i Stéphane Rideau (znany z Naszego skrawka nieba), a także Salim Kechiouche, grający u boku “pierwszej damy francuskiego kina” - Catherine Deneuve w filmie Po nim.

Gaël Morel jako reżyser zadebiutował w połowie lat 90. krótkometrażowym filmem La vie à rebours. Już wówczas rozpisywano się o twórcy w prestiżowym czasopiśmie “Cahiers du cinéma”. Dramatyczne rozterki młodych gniewnych zarysowują charakterystyczny styl Morela. Nie da się ukryć, że wizja społeczeństwa w jego filmach nie należy do najprzyjemniejszych. Reżyser stawia na szczerość w swoich inscenizacjach. Nie boi się ukazywać przestępczego półświatka pełnego przemocy, prostytucji i narkotyków. Często jednak uwikłanie bohaterów w kryminalne historie wynika z potrzeby buntu przeciwko tradycjonalistycznemu światu. Mimo to, w filmach francuskiego reżysera zawsze znajdzie się przestrzeń na poruszające historie miłosne.

Morel od początku swojej kariery stawia na widzialność osób podwójnie wykluczanych z uwagi na przynależność do mniejszości seksualnych i etnicznych. Częstym tematem jego filmów są marginalizowani we Francji algierscy imigranci. Prekursorski pod tym względem był pełnometrażowy debiut reżysera Pełnym gazem, który został nagrodzony w Cannes w niezależnym konkursie Directors' Fortnight. Film opowiada o miłości Samira o algierskim pochodzeniu do utalentowanego francuskiego pisarza. Takim kinem Morel zapełnia brakującą niszę.

Postaci gejów, ukazywane w filmach Morela nie są “papierowe”, stanowią obiekt westchnień dla innych bohaterów oraz widowni!, ale i same mają pragnienia. Częste voyeurystyczne ujęcia podkreślają gejowskie spojrzenie, tak ważne w kinie queerowym. U Morela ujmuje nas też estetyczne przedstawienie męskiego ciała. Piękno atletycznych sylwetek zasadza się na posągowej urodzie aktorów, ale i grze światłocieniem w stylu Caravaggia. 

Nasz skrawek nieba to film z dojrzałego okresu twórczości francuskiego reżysera. Poruszane wcześniej tematy w kinie Morela sięgają zenitu w tym kontrastowym ujęciu piękna i perwersji. Nie możesz go przegapić!