„Zagrajmy w grę” - mówi na boisku piłkarskim jeden chłopak do drugiego, po czym maluje na jego czole napis „J’ador”. To Lauro - lider grupy młodych chłopaków i Claudio - 15-sto latek, który chce dołączyć do paczki. Jednak zdaniem chłopaków Claudio pachnie jak młoda dziewczynka i nie jest gotowy na zadania, którymi się zajmują - wspieranie skrajnie prawicowej, faszystowskiej włoskiej partii politycznej.   

Nazywał się Mario lub - jeśli wolisz - Maria. 

Mario Mieli był czołową postacią włoskiego ruchu gejowskiego lat siedemdziesiątych. Był aktywistą, intelektualistą, pisarzem i performerem, kluczową postacią we włoskiej panoramie kulturalnej w tamtym czasie. Choć prowokował i był innowatorem, dziś jego myśl została całkowicie zapomniana. Skomplikowane relacje z rodzicami, rodzący się ruch walki o prawa osób LGBT, intensywna i trudna historia miłosna i wczesna śmierć - wszystko to składa się na poruszający, filmowy portret Maria.

Jean (Antoine Herbez) - 55-letni policjant, znajduje swojego syna Maxime'a i jego chłopaka powieszonych w pokoju hotelowym. Sekcja zwłok ujawnia, że Maxime zmarł w wyniku przedawkowania GHB dokładnie siedem minut po swoim chłopaku. Zrozpaczony ojciec rozpoczyna śledztwo, które prowadzi go wprost do klubu BISOU, gdzie poznaje Fabiena. Jean zaczyna mieszać żałobę z pragnieniem poznania świata syna i zacieśnia więź z nowo poznanym, młodym chłopakiem.