W niedalekiej przyszłości oczywiste staje się, że koniec świata jest nieunikniony. Dwóch młodych chłopaków spędza swoje ostatnie chwile przemierzając opustoszałe miasto. Dzielą się swymi intymnymi przeżyciami, lękami i seksualnymi pragnieniami. Czy zdążą zrealizować swoje marzenia, zanim wszystko się skończy?

Jason Holden, mężczyzna po pięćdziesiątce, zaczyna pracować jako akompaniator w lokalnej szkole baletowej. Tam poznaje i zakochuje się w 27-letnim tancerzu Brandonie Wykowskim. Chłopak tkwi w toksycznym związku z zazdrosnym Adamem. Po kolejnej z awantur, Brandon szuka schronienia w jego domu... i ramionach.

Reżyser stworzył film by: „wykorzystać uzdrawiającą moc sztuki do jednoczenia się i celebrowania tego, kim naprawdę jesteśmy”.

RECENZJE

Smith zaczyna studia i jest gotowy na (bi)seksualne podboje, wspierany przez swoją sarkastyczną przyjaciółkę - lesbijkę. Podczas imprezy zjada ciasteczko z narkotykami. Nagle zaczynają dziać się rzeczy, które nie śniły się nawet naukowcom.

Reżyser Gregg Araki bawi się konwencjami, igra ze wszystkim, co widzom w kinie znane było do tej pory. W swojej twórczości łączy kino LGBT+ z tematem dojrzewania, skupia się na ukazywaniu życia osób queerowych, skacze między ekstremalnym realizmem a surrealizmem, celebruje młodość i jej wyzwolenie seksualne.

W świecie, w którym ludzkie klony hodowane są na przeszczepy dla najbogatszych tego świata, jednemu egzemplarzowi udaje się uciec i ukryć na greckiej wyspie Santorini. Ma idealne ciało, ale nie potrafi nawet mówić i nigdy nie przebywał wśród ludzi. Allan Dawson odnajduje go zupełnie nagiego ukrywającego się w mieszkaniu, które właśnie odziedziczył po swojej babci.

Aniara to luksusowy statek kosmiczny transportujący ludzi z wymierającej i zrujnowanej Ziemi na Marsa. Podczas pierwszego z trzech tygodni podróży, statek ulega awarii i zbacza z wyznaczonego kursu. Kapitan Aniary informuje pasażerów, że powrót na wyznaczony kurs wydłuży ich podróż do trzech lat. Prawda jest jednak znacznie bardziej przerażająca.

Film „Aniara” oparty został na motywach poematu szwedzkiego noblisty, Harry’ego Martinssona z 1956 roku o tym samym tytule.