Film można opisać jednym słowem: gniot. W zderzeniu z "Dumni i wściekli" widać wszystkie niedostatki filmu. Pokazanie kilku "przystojniaków" w bieliźnie to za mało dla publiczności OutFilm, która jest moim zdaniem bardziej wymagająca.

Uciekamy od przeszłości, ale ona warunkuje nasze "teraz" i "jutro". Warto zatrzymać się w tym ciągłym biegu i zobaczyć film: o miłości, śmierci i tęsknocie, bo o ironio to właśnie one są nieśmiertelne.

W obrazie nakręcony minimalnymi srodkami widać ogromne napiecie, skrywaną miłość, porażki, ból i fascynacje. To nie jest krzyk młodych ludzi, ale cisza, która krzyczy za nich. Odbicie jak w lustrze różnych rodzin, różnych problemów ale nade wszystko problem odwieczny jak odnaleźć się w sytuacji z homoseksualnym dzieckiem. Podsumowaniem jest film - praca domowa chłopaków i poruszająca piosenka "Love to love". Film ten to niearcydzieło a kilkadziesiąt minut czyjegoś życia, obok którego nie powinniśmy przechodzić obojętnie.

Widziałem film w kinie studyjnym jako jedyny widz na sali. Cóż okazuje się, ze takie filmy z trudem przebijają się. Na pewno to inne kino, może troche naiwne, może i cukierkowe, ale czy czasem nie warto odejść troche od realiów dnia codziennego?
Poza dwiema scenami film bardzo dobry. Nie narzuca się innością bohaterów, jest stonowany ale wyraźnie określony. Warto poświęcić trochę czasu na takie kino.

Czy jest to ciekawe kino? Czy jest tutaj życie to prawdziwe? Czy w filmie jest artyzm, który nie każdy odbiera?
Na te i inne pytania trudno odpowiedzieć. Na pewno w filmie jest sporo przerysowania i niejednoznacznosci. Lepiej by było, by film nic nie udawał.
Cała reszta czyli: miłość, zdrada, załamanie, konflikt z rodzicami i leki to życie nie zza ekranu plazmy. Temat jak najbardziej z życia wzięty, tylko forma przekazania nie daje się obronić.
Film można zobaczyć, a może i warto ze względu na temat pozostawiając formę ...