Peter Greenaway, w charakterystyczny dla siebie sposób, oddaje filmowy hołd jednemu z najznamienitszych reżyserów w historii kinematografii - Siergiejowi Eisensteinowi. Radziecki twórca, któremu światową sławę przyniosły w latach 20. XX wieku filmy STRAJK, PAŹDZIERNIK a przede wszystkim - PANCERNIK POTIOMKIN, znalazł w okolicach Guanajuato nie tylko przestrzeń do nakręcenia dziesiątek kilometrów materiału filmowego.

"Greenaway dał wielkiemu reżyserowi pośmiertny prezent: homoseksualne spełnienie, za które w ojczyźnie czekałby go łagier. Rozbiera go już na wstępie - w przenośni i dosłownie, ale robi to tak, że widz nie zdąży się zawstydzić. Powstał film barokowy, w konwencji buffo, wypełniony ekstatyczno-błazeńską muzyką Prokofiewa, parodiujący chwilami filmowy styl Eisensteina. W gruncie rzeczy to obraz radosny - o przezwyciężeniu wstrętu do własnego ciała, o próbie przekroczenia kompleksu Edypa."  Tadeusz Sobolewski – GAZETA WYBORCZA

REPLIKA:
Pozbawione histerii i pruderii eksponowanie nagości, fantazje i perwersje erotyczne, no i jedna z lepszych gejowskich scen seksu w historii kina. Greenaway opowiada o „10 dniach, które wstrząsnęły” Eisensteinem, gdy ten wyjechał do Meksyku, by wieku 33 lat przejść upragnioną inicjację seksualną i przy okazji nakręcić film, który nigdy nie powstał. „Eisenstein w Meksyku” to kino, które nie chce odzwierciedlać rzeczywistości. Kino, które nie szuka prawdy. I ten budulec w znacznej mierze stanowi o wyjątkowości i atrakcyjności filmu. Greenaway stworzył skandalicznie niekonwencjonalną i szalenie bluźnierczą biografię, której rzeczywiste docenienie może zająć sporo czasu. Prawdziwa arthousowa „ekstravaganza”, komediowa, chutliwa, wywrotowa i wizualnie niezapomniana. A w centrum tego całego szaleństwa jest on, Siergiej Eisenstein (wspaniały Elmer Bäck): Oscar Wilde, Yakov Smirnoff i „Larry” z The Three Stooges w jednym. Z całego serca polecam i gorąco odradzam. (Bartosz Szarek)