Airam – dziś już starszy mężczyzna – opowiada swoją historię. Jego słowa przerywają ciszę, w której przez lata pogrzebano całe pokolenie.

Jedno z zaginięć zmusza Airama do skonfrontowania się z bólem i stratą. Zaczyna rozumieć, że milczenie też ma swoją cenę.

Obozowy terror nasila się. Fantazje stają się coraz bardziej wyrafinowane – ale też coraz bardziej konieczne.

Airam zbliża się do współwięźniów, ale zderza się z granicami własnego strachu. Kto milczy – przetrwa. Kto mówi – ryzykuje wszystko.

Codzienność więźniów przeplata się z ich fantazjami. W baraku powstaje queerowy kabaret jako ucieczka od rzeczywistości.