Kat Connors (w tej roli wschodząca gwiazda Shailene Woodley znana z hitów “Zbuntowana”, “Gwiazd naszych wina”, serii “Niezgodna”) to nastolatka, która stając u progu dojrzałości, musi zmierzyć się z ciosem, który wymierza jej los. Jej perfekcyjna do bólu matka Eve (grana przez boską Evę Green znaną z filmów: ”Marzyciele”, „Królestwo niebieskie”, „Casino Royale”)  nagle znika bez śladu. Początkowo Kat prawie nie zauważa jej nieobecności, gdyż przyzwyczajona jest, że większość czasu spędza sama. Brak matki sprawia wręcz, że dziewczyna czuje niespodziewaną ulgę, czuje się wolna i nie musi słuchać wiecznych wymówek. Jednak z czasem okazuje się, że zniknięcie Eve ma bardzo duży wpływ na nastolatkę. Kiedy Kat przyjeżdża z college’u na przerwę świąteczną, musi wreszcie stawić czoła prawdzie o zniknięciu matki i innym wydarzeniom pojawiającym się niespodziewanie w jej życiu. 

Shailene Woodley znów świetnie wchodzi w rolę targanej sprzecznymi emocjami nastolatki, „…stopniowo  dokonującej kolejnych przekroczeń. U Gregga Arakiego („Zły dotyk”) wszystko musi kręcić się wokół seksualnej frustracji. Dom Kate przesiąknięty jest atmosferą niespełnienia. Matka Kat jest kobietą o urodzie gwiazdy filmowej uwięzioną w związku z pospolitym, nieciekawym mężczyzną. Ojciec dziewczyny, wycofany, niepotrafiący przebić się przez ścianę, jaką otoczyła się Eve, rozładowuje frustrację w piwnicy przy stosiku czasopism pornograficznych. Kat również odczuwa już przypływ pożądania - pikantne rozmowy z parą przyjaciół, nagabywanie chłopaka  o "nocne wizyty", wreszcie romans ze starszym mężczyzną. To, że matka z dnia na dzień niemal bez śladu rozpływa się w powietrzu, wydaje się być rezultatem tego buzowania seksualnej energii. Czy miała romans i postanowiła uciec z nieznajomym? A może to jakiś kochanek zabił ją w przypływie zazdrości? W historii Arakiego mamy Czerwonego Kapturka wchodzącego do paszczy wilka, ale nie wszystko jest tu tak oczywiste, jak wygląda na pierwszy rzut oka. Niektóre wilki kryją się pod owczą skórą, a inne mają dusze łagodne jak baranki.” 

Fragment recenzji Jakuba Popieleckiego opublikowanego na filmweb.pl